W dzisiejszym orzeczeniu w sprawie C 287/22 – Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że:

• przepisy Dyrektywy konsumenckiej 93/13/EWG należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie orzecznictwu krajowemu, zgodnie z którym sąd krajowy może oddalić złożony przez konsumenta wniosek o zastosowanie środków tymczasowych mających na celu zawieszenie, w oczekiwaniu na ostateczne rozstrzygnięcie w przedmiocie unieważnienia zawartej przez tego konsumenta umowy kredytu ze względu na to, że owa umowa kredytu zawiera nieuczciwe warunki, spłaty rat miesięcznych należnych na podstawie wspomnianej umowy kredytu, w sytuacji gdy zastosowanie takich środków tymczasowych jest konieczne dla zapewnienia pełnej skuteczności tego orzeczenia.

Oznacza to, że wniosek o zabezpieczenie poprzez zawieszenie obowiązku płatności rat kapitałowo-odsetkowych zawarty w pozwie o stwierdzenie nieważności umowy kredytowej powinien być przez sąd uwzględniony.

Treść wyroku do przeczytania na oficjalnej stronie TSUE: https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=274646&pageIndex=0&doclang=pl&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=422&fbclid=IwAR0YwQiy-k4itFOAyRKxpwzhRZvDOY5J3nylyGRhMTZGI7PJesn3HTNh0Jc